v การดำเนินชีวิตในโลกนี้ ต้องปรับตัวเองได้
v การรู้จัดประหยัด สุขสบายในวัยชรา
v การวิวาทก้นเป็นอาวุธ (วิสัย) ผู้อ่อนแอ
v กุศลกรรมที่ไม่มีอะไรใหญ่เท่ากับการให้ “อโหสิกรรม”
v การทำงานอย่าเอาแต่ทิฎฐิของตน ต้องเข้าใจเหตุผลของงาน
v การไม่รู้กาลเทศะ ผิดหวังตลอดชาติ
v การดำรงชีวิตประจำวัน ใช้คำว่า “ง่ายๆ” ย่อมสบาย
v การวางเฉยเป็นมารยาทที่ดี แต่มากนักมักเป็นคนลับลมคมใน
v การเป็นคนต้องพยายามทำดีที่สุด นอกจากนี้แล้วแต่ฟ้าลิขิต
v กิจการทั้งมวล ความซื่อสัตย์สำคัญที่สุด
v กตัญญูเป็นการแสดงออกของจิตใจ อันสูงและประเสริฐ
v การไม่สามารถแยกดี-ชั่ว เป็นบุคคลน่าห่วงใยที่สุด
v การกวดขันระเบียบของครู เลิศกว่าความเมตตาของพ่อ
v การกล่าววาจากระทบผู้อี่น เหมือนคมมีดกรีดหัวใจ
v การพูดจาไม่รู้จักถ่อมตน ธุรกิจก็ยากที่จะประสบผล
v การแจกเงินให้ผู้อื่นได้ สู้แจกคติธรรมสอนคนอื่นไม่ได้
v การดำเนินชีวิตของคน ควรรู้จักเคารพตนเอง
v การมุสาเป็นก้าวแรกเดินเข้าสู่ประตูคุก
v การใช้จ่ายในสิ่งไม่จำเป็น แม้สตางค์เดียวก็แพง
v ขอให้ทุกคนจงสดับ อย่าได้ไม่รู้จักประมาณตน
v ของมีพิษห้ามกิน ของผิดกฎมายห้ามทำ
v คุณธรรมอันยิ่งใหญ่คือ “ภารดรภาพ”
v คนมีคุณธรรมย่อมรุ่งเรือง คนถืออำนาจย่อมหายนะ
v คบกับคนที่ร่วมกันยาก ต้องรู้เชิงแต่นิ่งเฉยไว้
v คนตายส่งกลิ่นเหม็นหนึ่งลี้ คนเป็นส่งกลิ่นเหม็นพันลี้
v คนมักตายเพราะทรัพย์เป็นเหตุ นกมักตายก็เพราะเหยื่อ
|
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น